Co to znaczy autoagresja

Wyjaśnienie: Skłonność do zachowań wrogich wobec samego siebie, niebezpiecznych dla samego siebie, takich jak samookaleczenia, samobójstwo i inne. Zachowania autoagresywne mogą mieć również charakter bierny (np. głodzenie się, zaniedbywanie higieny osobistej albo spraw zdrowia i tym podobne), jednak o autoagresji mówimy wyłącznie wówczas, kiedy zachowanie jest celowo, świadomie wymierzone przeciwko samemu sobie, podjęte w celu wyrządzenia samemu sobie krzywdy. Z tego punktu widzenia np. dokonanie amputacji własnej, objętej gangreną kończyny nie jest metodą autoagresji.
Akty autoagresji zdarzają się raczej w razie poważnych zaburzeń osobowości i zachowania i w zaburzeniach psychotycznych. Czasami można je obserwować w stanach upojenia alkoholowego albo odurzenia innymi narkotykami, wówczas jednak są prawdopodobnie wyrazem tendencji autoagresywnych istniejących tak czy odmiennie, z wyjątkiem intoksykacji.
Warto podkreślić, iż interpretacja wyrazu i sensu tendencji autoagresywnych jest w znacznej mierze uwarunkowana kulturowo. W trakcie gdy w naszej kulturze zazwyczaj uznajemy autoagresję za symptom zaburzeń psychicznych i/albo emocjonalnych, w nie wszystkich ekipach etnicznych jest ona elementem zaawansowanych praktyk mistycznych i religijnych, a zatem zjawiskiem w pewnych okolicznościach społecznie pożądanym, zasługującym na podziw, mogącym być nawet fundamentem socjalnej nobilitacji.
Zachowania autoagresywne częste są pośród członków podkultur więziennych, zaś gotowość do samookaleczenia albo podejmowania autoagresji w innej formie spotyka się z uznaniem współwięźniów i bywa przyczyną awansu w więziennej hierarchii socjalnej.
Przyg.: Wojciech Imielski