Co to jest POLITYKA ANTYCYKLICZNA

Definicja POLITYKA ANTYCYKLICZNA:     Polityka antycykliczna to polityka przeciwdziałania nadmiernym wahaniom tempa wzrostu PKB wywołanym poprzez cykle koniunkturalne. Polityka ta koncentruje się na wzmacnianiu popytu krajowego (spożycia indywidualnego, spożycia zbiorowego i nakładów inwestycyjnych brutto) w momencie, gdy w gospodarce panuje zła koniunktura (w fazie spowolnienia) albo na ograniczaniu dynamiki popytu krajowego wówczas, gdy gospodarka rozwija się zbyt błyskawicznie i narastają w niej zjawiska nierównowagi (w fazie ożywienia). Typowe działania należące do sfery polityki antycyklicznej to: • W dziedzinie polityki pieniężnej: podwyżki stóp procentowych banku centralnego w momencie ożywienia, po to aby podrożyć kredyt i tym samym ograniczyć dynamikę inwestycji przedsiębiorstw i spożycia indywidualnego. W momencie spowolnienia bank centralny podejmuje działania odwrotne: obniża stopy procentowe, by zachęcić do wzrostu inwestycji i spożycia. Należy zauważyć, że poza wpływem stóp procentowych na popyt inwestycyjny i konsumpcyjny istnieją również inne kanały transmisji polityki pieniężnej na zachowania prywatnych podmiotów służące realizacji polityki antycyklicznej (na przykład wpływ polityki banku centralnego na kurs walutowy i na oczekiwania przedsiębiorstw i gospodarstw domowych). • W dziedzinie polityki fiskalnej: obniżenie deficytu budżetowego (przez ograniczenie kosztów albo przyrost dochodów podatkowych) w momencie ożywienia, po to aby ograniczyć dynamikę spożycie zbiorowego albo wpłynąć na ograniczenie spożycia indywidualnego. W momencie spowolnienia rząd podejmuje działania odwrotne: zachęca do wzrostu popytu krajowego obniżając podatki, albo zwiększając opłaty publiczne (prowadzi to do wzrostu deficytu budżetowego). Realizacja polityki antycyklicznej jest zwykle jednym z celów rządu i banku centralnego. Zdarza się jednak czasem, że instytucje te bardziej albo mniej świadomie prowadzą działania odwrotne: przyczyniają się do dalszego wzrostu dynamiki popytu w momencie ożywienia (pogłębiając zjawiska narastania nierównowagi gospodarczej) albo do dalszego ograniczenia dynamiki popytu w momencie spowolnienia. Politykę taką – zwykle nieplanowaną – tytułujemy polityką procykliczną