Definicja Fermenty
Co to znaczy ENZYMY:
Odmiennie fermenty (z gr. endzyme, co znaczy wewnątrz zaczynu, kwasu). Białka łatwe albo złożone wytwarzane w żywych organizmach i katalizujące przebieg reakcji metabolicznych. Skomplikowane katalizatory organiczne produkowane poprzez żywe komórki.
Enzymy biorą udział we wszystkich reakcjach chemicznych ustroju, stąd ich nazwa: biokatalizatory. W budowie chemicznej enzymu odznacza się grupę prostetyczną, a więc koferment zwany odmiennie koenzymem, który jest w miarę prosty chemicznie, i tak zwany apoferment - bardzo skomplikowane ciało białkowe. Koferment i apoferment w połączeniu tworzą holoferment a więc enzym.
Każdy enzym działa wyłącznie na pewną ustaloną substancję albo na grupę pokrewnych substancji.
z racji NA DZIAŁANIE enzymy podzielono na trzy ekipy:
1. hydrolazy, które wywołują rozkład złożonych substancji na prostsze, nie mniej jednak zostaje przyłączona woda. Do tej ekipy należą proteazy, a więc enzymy proteolityczne rozszczepiające białka, lipazy a więc enzymy lipolityczne rozkładające tłuszcze, ureazy rozkładające mocznik na amoniak i dwutlenek węgla;
2. dehydrazy odszczepiające wodór, co ma fundamentalne znaczenie dla mechanizmów oddychania i fermentacji;
3. desmolazy powodujące przerwanie tak zwany łańcuchów węglowych, a więc połączeń pomiędzy atomami węgla w jednej cząsteczce.
Do obu ostatnich grup należą enzymy oddechowe, szczególnie istotne w procesie przemiany materii. Materiał ulegający w organizmie utlenianiu i dostarczający mu w tym procesie energii, na przykład cukier, nie spala się w ustroju bezpośrednio na dwutlenek węgla i wodę, ale przechodzi poprzez szereg reakcji, gdzie pośredniczą coraz inne enzymy, na przykład dehydraza, oksydaza i tak dalej
Enzymy umożliwiają trawienie - mechanizm fizjologiczny występujący u istot cudzożywnych, opierający na rozkładaniu złożonych ogromnych cząsteczek (białek, tłuszczy, węglowodanów) na przedmioty prostsze. Rozbijanie to dzieje się dzięki enzymów produkowanych poprzez odżywiający się organizm.
adekwatnie do typu związków pokarmowych, odróżnia się:
enzymy proteolityczne - rozszczepiające białka,
enzymy amylolityczne - rozkładające skrobię i sporo innych węglowodanów i
enzymy lipolityczne - działające na tłuszcze.
zwykle w organizmie występuje po kilka enzymów z każdej ekipy, aktywnych w różnych odczynach środowiska, co gwarantuje bardzo precyzyjny rozkład określonego związku.
ROZMIESZCZENIE ENZYMÓW W PRZEWODZIE POKARMOWYM:
ptyalina w ślinie - rozkłada skrobię na glikozę kierując się w środowisku zasadowym,
pepsyna w soku żołądkowym - rozkłada białka na albumozy i peptony kierując się w środowisku kwaśnym w skutek obecności kwasu solnego,
trypsyna w dwunastnicy rozkłada cząsteczki białek na aminokwasy w środowisku zasadowym,
lipaza rozszczepia tłuszcze na glicerynę i kwasy tłuszczowe,
amylaza podejmuje działalność ptyaliny,
enzym białkowy - erypsyna w jelicie cienkim (gdzie następuje wchłanianie), rozkłada albumozy i peptony (kontynuacja działalności pepsyny).
Od 1961r. obowiązuje podział enzymów - przygotowany poprzez Komisję Enzymową Międzynarodowej Unii Biochemicznej - na sześć klas głównych. Kryterium tego podziału stanowi rodzaj przeprowadzanej reakcji.
1. OKSYDOREDUKTAZY (na przykład dehydrogenazy, oksydazy) - przenoszą elektrony i protony do odpowiedniego akceptora, enzymy katalizujące reakcje, gdzie dochodzi do zmiany stopnia utlenienia, np.: dehydrogenaza mleczanowa uczestnicząca w wątrobie w pozbywaniu się szkodliwego kwasu mlekowego i oksydaza L-aminokwasowa bezpośrednio utleniająca aminokwasy w mikrociałkach.
2. TRANSFERAZY (na przykład aminotransferazy, acetylotransferazy, kinazy) - przenoszące ustaloną grupę chemiczną (na przykład aminową, acetylową) z jednego związku do drugiego, a więc katalizujące reakcje przenoszenia grup funkcyjnych z jednej cząsteczki na drugą, np.: transaminaza glutaminianowa przenosząca grupę aminową na ketoglutaran poprzez co powstaje m. in. kwas glutaminowy i syntaza laktozowa przenosząca w gruczołach mlecznych ssaków galaktozę na glukozę poprzez co powstaje laktoza.
3. HYDROLAZY (na przykład proteazy, celulaza, inwertaza) - rozkładające substrat hydrolitycznie, z jednoczesnym podłączeniem cząsteczki wody. Zwykle to są białka łatwe przeprowadzające reakcje rozpadu z udziałem wody. Enzymy te rozkładają wiązania w cząsteczkach używając wody - (hydroliza wiązań peptydowych, glikozydowych, estrowych), na przykład: wszystkie enzymy trawienne układu pokarmowego.
4. LIAZY (na przykład dekarboksylazy aminokwasów) odszczepiające pewne ekipy od substratu bez udziału wody, a więc katalizują reakcje rozpadu bez udziału wody, nie mniej jednak tworzą się zwykle wiązania podwójne, na przykład: dekarboksylaza pirogronianowa odpowiedzialna za pgronianu dwutlenku węgla, w rezultacie czego powstaje aldehyd octowy (fermentacja alkoholowa).
5. IZOMERAZY - przeprowadzają reakcje przegrupowań wewnątrzcząsteczkowych, a więc przebudowują strukturę cząsteczki bez zmiany jej składu atomowego, na przykład: izomeraza cytrynianowa katalizująca reakcję przekształcania cytrynianu w izocytrynian (cykl Krebsa).
6. LIGAZY (syntetazy) - katalizujące tworzenie nowych wiązań, a więc łączenie się dwóch cząsteczek (reakcje syntezy).
Inną grupę enzymów stanowią ENZYMY RESTRYKCYJNE z gatunku endonukleaz, które przecinają nici DNA w miejscu występowania krótkich, kilkunukleotydowych sekwencji, specyficznych dla danego enzymu restrykcyjnego. Występują w komórkach bakteryjnych, gdzie służą do niszczenia obcego DNA, na przykład bakteriofagowego. Uzyskano już powyżej 100 różnych enzymów restrykcyjnych, których nazwy wskazują na źródło ich pochodzenia. Enzymy te znalazły nadzwyczajnie szerokie wykorzystanie w biologii molekularnej. W inżynierii genetycznej wykorzystuje się enzymy restrykcyjne do cięcia nici DNA. Określone fragmenty DNA otrzymane z dowolnego organizmu w rezultacie cięcia enzymami restrykcyjnymi włącza się do niewielkich cząstek DNA mających umiejętność autonomicznej replikacji (na przykład plazmidów albo wirusów). Spełniają one rolę przenośników a więc wektorów, które po wprowadzeniu do komórki gospodarza, na przykład bakterii, umożliwiają namnażanie się w niej obcych genów i przekazywanie ich komórkom potomnym. Metoda ta stwarza teoretycznie nieograniczone możliwości łączenia ze sobą różnych genów, które w komórkach biorcy stanowią matrycę dla syntezy RNA i białek. Pozwala to na precyzyjne poznanie funkcji ściśle ustalonych fragmentów DNA i umożliwia produkcję pożądanych białek poprzez organizmy, które w naturze nie są do tego zdolne
Enzymy biorą udział we wszystkich reakcjach chemicznych ustroju, stąd ich nazwa: biokatalizatory. W budowie chemicznej enzymu odznacza się grupę prostetyczną, a więc koferment zwany odmiennie koenzymem, który jest w miarę prosty chemicznie, i tak zwany apoferment - bardzo skomplikowane ciało białkowe. Koferment i apoferment w połączeniu tworzą holoferment a więc enzym.
Każdy enzym działa wyłącznie na pewną ustaloną substancję albo na grupę pokrewnych substancji.
z racji NA DZIAŁANIE enzymy podzielono na trzy ekipy:
1. hydrolazy, które wywołują rozkład złożonych substancji na prostsze, nie mniej jednak zostaje przyłączona woda. Do tej ekipy należą proteazy, a więc enzymy proteolityczne rozszczepiające białka, lipazy a więc enzymy lipolityczne rozkładające tłuszcze, ureazy rozkładające mocznik na amoniak i dwutlenek węgla;
2. dehydrazy odszczepiające wodór, co ma fundamentalne znaczenie dla mechanizmów oddychania i fermentacji;
3. desmolazy powodujące przerwanie tak zwany łańcuchów węglowych, a więc połączeń pomiędzy atomami węgla w jednej cząsteczce.
Do obu ostatnich grup należą enzymy oddechowe, szczególnie istotne w procesie przemiany materii. Materiał ulegający w organizmie utlenianiu i dostarczający mu w tym procesie energii, na przykład cukier, nie spala się w ustroju bezpośrednio na dwutlenek węgla i wodę, ale przechodzi poprzez szereg reakcji, gdzie pośredniczą coraz inne enzymy, na przykład dehydraza, oksydaza i tak dalej
Enzymy umożliwiają trawienie - mechanizm fizjologiczny występujący u istot cudzożywnych, opierający na rozkładaniu złożonych ogromnych cząsteczek (białek, tłuszczy, węglowodanów) na przedmioty prostsze. Rozbijanie to dzieje się dzięki enzymów produkowanych poprzez odżywiający się organizm.
adekwatnie do typu związków pokarmowych, odróżnia się:
enzymy proteolityczne - rozszczepiające białka,
enzymy amylolityczne - rozkładające skrobię i sporo innych węglowodanów i
enzymy lipolityczne - działające na tłuszcze.
zwykle w organizmie występuje po kilka enzymów z każdej ekipy, aktywnych w różnych odczynach środowiska, co gwarantuje bardzo precyzyjny rozkład określonego związku.
ROZMIESZCZENIE ENZYMÓW W PRZEWODZIE POKARMOWYM:
ptyalina w ślinie - rozkłada skrobię na glikozę kierując się w środowisku zasadowym,
pepsyna w soku żołądkowym - rozkłada białka na albumozy i peptony kierując się w środowisku kwaśnym w skutek obecności kwasu solnego,
trypsyna w dwunastnicy rozkłada cząsteczki białek na aminokwasy w środowisku zasadowym,
lipaza rozszczepia tłuszcze na glicerynę i kwasy tłuszczowe,
amylaza podejmuje działalność ptyaliny,
enzym białkowy - erypsyna w jelicie cienkim (gdzie następuje wchłanianie), rozkłada albumozy i peptony (kontynuacja działalności pepsyny).
Od 1961r. obowiązuje podział enzymów - przygotowany poprzez Komisję Enzymową Międzynarodowej Unii Biochemicznej - na sześć klas głównych. Kryterium tego podziału stanowi rodzaj przeprowadzanej reakcji.
1. OKSYDOREDUKTAZY (na przykład dehydrogenazy, oksydazy) - przenoszą elektrony i protony do odpowiedniego akceptora, enzymy katalizujące reakcje, gdzie dochodzi do zmiany stopnia utlenienia, np.: dehydrogenaza mleczanowa uczestnicząca w wątrobie w pozbywaniu się szkodliwego kwasu mlekowego i oksydaza L-aminokwasowa bezpośrednio utleniająca aminokwasy w mikrociałkach.
2. TRANSFERAZY (na przykład aminotransferazy, acetylotransferazy, kinazy) - przenoszące ustaloną grupę chemiczną (na przykład aminową, acetylową) z jednego związku do drugiego, a więc katalizujące reakcje przenoszenia grup funkcyjnych z jednej cząsteczki na drugą, np.: transaminaza glutaminianowa przenosząca grupę aminową na ketoglutaran poprzez co powstaje m. in. kwas glutaminowy i syntaza laktozowa przenosząca w gruczołach mlecznych ssaków galaktozę na glukozę poprzez co powstaje laktoza.
3. HYDROLAZY (na przykład proteazy, celulaza, inwertaza) - rozkładające substrat hydrolitycznie, z jednoczesnym podłączeniem cząsteczki wody. Zwykle to są białka łatwe przeprowadzające reakcje rozpadu z udziałem wody. Enzymy te rozkładają wiązania w cząsteczkach używając wody - (hydroliza wiązań peptydowych, glikozydowych, estrowych), na przykład: wszystkie enzymy trawienne układu pokarmowego.
4. LIAZY (na przykład dekarboksylazy aminokwasów) odszczepiające pewne ekipy od substratu bez udziału wody, a więc katalizują reakcje rozpadu bez udziału wody, nie mniej jednak tworzą się zwykle wiązania podwójne, na przykład: dekarboksylaza pirogronianowa odpowiedzialna za pgronianu dwutlenku węgla, w rezultacie czego powstaje aldehyd octowy (fermentacja alkoholowa).
5. IZOMERAZY - przeprowadzają reakcje przegrupowań wewnątrzcząsteczkowych, a więc przebudowują strukturę cząsteczki bez zmiany jej składu atomowego, na przykład: izomeraza cytrynianowa katalizująca reakcję przekształcania cytrynianu w izocytrynian (cykl Krebsa).
6. LIGAZY (syntetazy) - katalizujące tworzenie nowych wiązań, a więc łączenie się dwóch cząsteczek (reakcje syntezy).
Inną grupę enzymów stanowią ENZYMY RESTRYKCYJNE z gatunku endonukleaz, które przecinają nici DNA w miejscu występowania krótkich, kilkunukleotydowych sekwencji, specyficznych dla danego enzymu restrykcyjnego. Występują w komórkach bakteryjnych, gdzie służą do niszczenia obcego DNA, na przykład bakteriofagowego. Uzyskano już powyżej 100 różnych enzymów restrykcyjnych, których nazwy wskazują na źródło ich pochodzenia. Enzymy te znalazły nadzwyczajnie szerokie wykorzystanie w biologii molekularnej. W inżynierii genetycznej wykorzystuje się enzymy restrykcyjne do cięcia nici DNA. Określone fragmenty DNA otrzymane z dowolnego organizmu w rezultacie cięcia enzymami restrykcyjnymi włącza się do niewielkich cząstek DNA mających umiejętność autonomicznej replikacji (na przykład plazmidów albo wirusów). Spełniają one rolę przenośników a więc wektorów, które po wprowadzeniu do komórki gospodarza, na przykład bakterii, umożliwiają namnażanie się w niej obcych genów i przekazywanie ich komórkom potomnym. Metoda ta stwarza teoretycznie nieograniczone możliwości łączenia ze sobą różnych genów, które w komórkach biorcy stanowią matrycę dla syntezy RNA i białek. Pozwala to na precyzyjne poznanie funkcji ściśle ustalonych fragmentów DNA i umożliwia produkcję pożądanych białek poprzez organizmy, które w naturze nie są do tego zdolne
- Co znaczy Fosfaty:
- Porównanie sztucznych nawozów fosforowych, zawierających przyswajalny poprzez rośliny fosfor. Do głownych nawozów fosforowych należą: superfosfat, precypitat, supertomasyna i tomasyna.Superfosfat jest fermenty co znaczy.
- Krzyżówka Farmakognozja:
- Dlaczego Edukacja o surowcach leczniczych pochodzenia roślinnego (o leczniczych właściwościach surowców roślinnych), przygotowaniu, działaniu i dawkowaniu leków z nich otrzymanych (zobacz: LEKI ROŚLINNE fermenty krzyżówka.
- Co to jest Fasola Szparagowa:
- Jak lepiej fasoli zwykłej i fasoli wielokwiatowej. Jest lekkostrawna, bogata w liczne składniki odżywcze.Zawiera m.in: sód, potas, magnez, wapń, mangan, żelazo, miedź, cynk, fosfor, fluor, chlor, jod, karoteny fermenty co to jest.
- Słownik Fiłatowa Teoria:
- Kiedy organizm (również zwierzęcy), umieszczony w uwarunkowaniach krytycznych, wymienia własną strukturę biochemiczną, wskutek czego tworzy biogeny dostarczające mu nowych właściwości.Do podobnego wniosku fermenty słownik.
- Czym jest Fruktoza:
- Od czego zależy cukier trzcinowy - sacharoza C12H22O11. Otrzymywany z trzciny cukrowej i z buraków cukrowych. W celu wydobycia cukru pokrojone buraki ługuje się wodą w temp. 75-85° C. Otrzymany sok, zawierający fermenty czym jest.
- Dodano:
- Autor:
Doradca
Czym jest Fermenty znaczenie w Słownik F .