Co to jest STRATEGIA LIZBOŃSKA

Definicja STRATEGIA LIZBOŃSKA: Strategia lizbońska stanowi plan działań podjęty poprzez państwa UE w celu zdynamizowania rozwoju gospodarczego. Plan ten został przyjęty w trakcie szczytu w Lizbonie w marcu 2000 r. poprzez przywódców 15 państw tworzących wówczas Unię Europejską. Przyjęto tam raport, który oceniał konkurencyjność gospodarczą Europy na tle USA i Japonii, badał powody braku dostatecznej konkurencyjności i zalecał kroki, które należy podjąć w polityce gospodarczej, by osiągnąć zdecydowaną poprawę w tym zakresie. W części diagnostycznej raportu dokonano w pierwszej kolejności porównania stanu gospodarki europejskiej i amerykańskiej. Stwierdzono następujące zjawiska: • zdecydowanie niższą dynamikę wzrostu gospodarczego w Europie Zachodniej; • wyraźnie mniejszą zdolność UE do tworzenia i absorbowania nowych technologii i tworzenia gospodarki opartej na wiedzy; • sprawniejsze działanie rynku usług w stanach zjednoczonych ameryki, większą konkurencję i niższe ceny; • znacznei lepsze charakterystyki rynku pracy w stanach zjednoczonych ameryki: zatrudnionych jest tam 75% ludzi w wieku produkcyjnym, wobec 61% w UE (to jest rezultat zarówno niższego bezrobocia, jak i wyższego odsetka osób aktywnych zawodowo). W strategii lizbońskiej dokonano również oceny przyczyn złych wyników gospodarczych Europy i sformułowano zalecenia dla polityki gospodarczej państw UE. Zalecenia polityczne strategii to w szczególności: • postęp gospodarki opartej na wiedzy, w tym społeczeństwa informacyjnego, intensyfikacja nakładów na badania i postęp i kształcenie odpowiednich kwalifikacji i umiejętności pracowników; • liberalizacja rynku w dziedzinie telekomunikacji, energetyki, transportu, a także usług finansowych; • postęp przedsiębiorczości przez ograniczenie biurokracji, łatwiejszy dostęp do kapitału i technologii, ograniczanie zakłócającej konkurencję pomocy publicznej; • przyrost zatrudnienia i zmiana modelu społecznego przez przyrost aktywności zawodowej, uelastycznienie rynku pracy, postęp nauki ekonomicznej, w tym i kształtowanie postaw przedsiębiorczych, unowocześnienie mechanizmu zabezpieczeń społecznych, ograniczanie biedy i wykluczenia społecznego; • dbałość o zrównoważony postęp i ekologię, racjonalne zastosowanie zasobów naturalnych. Stopień realizacji strategii postanowiono badać opierając się na szeregu wskaźników. Wskaźniki te obejmują między innymi wiadomości o liczbie studentów nauk technicznych, o odsetku ludności z wyższym wykształceniem, publicznych i prywatnych wydatkach na badania i postęp, aplikacjach patentowych, wydatkach na innowacje, nowych produktach wprowadzanych na rynek, gospodarstwach domowych z dostępem do Internetu, dostępności kapitału pozabankowego i inne. U źródeł strategii lizbońskiej znajduje się przekonanie, że w dziedzinie gospodarki opartej na wiedzy UE pozostaje w tyle za Stanami Zjednoczonymi i Japonią. Na fakt ten wskazuje szereg danych, zestawianych corocznie poprzez Komisję Europejską (tak zwany scorecard)