Co to znaczy bulimia

Wyjaśnienie: Bulimia (żarłoczność psychiczna) jest zespołem charakteryzującym się okresowymi napadami obżarstwa i nadmierną koncentracją na kontroli masy ciała. Pacjentki z bulimią stosują skrajne sposoby przeciwdziałania przybieraniu na wadze. Pod różnymi względami żarłoczność psychiczna jest podobna do anoreksji. Podobnie jak w jadłowstręcie psychicznym, chorują raczej kobiety, lecz pierwsze symptomy występują w nieco późniejszym wieku. Zaburzenie to pojawia się niekiedy jako dalszy ciąg przewlekłej anoreksji (jednakże bywa również odwrotna kolejność). Zdarza się, iż stan pacjentki z jadłowstrętem ulega poprawie, jest to przybiera ona na wadze, pojawiają się miesiączki, lecz pacjentka rozpoczyna przejadać się i wymiotować.
Do rozpoznania bulimii niezbędne jest stwierdzenie wszystkich wymienionych objawów: stałe zaabsorbowanie jedzeniem i niepowstrzymane marzenie albo poczucie przymusu jedzenia;
nawracające epizody przejadania się, opierające na pochłanianiu olbrzymich ilości jedzenia w krótkich odstępach (przynajmniej 2 razy tygodniowo pośrodku trzech miesięcy);
przeciwdziałanie przybieraniu na wadze; pacjentka stosuje w tym celu przynajmniej jedną z następujących metod: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, okresowe głodówki, przyjmowanie leków tłumiących łaknienie, preparatów tarczycy albo środków moczopędnych; chora ze współistniejącą cukrzycą może zaniechać przyjmowania insuliny;
chorobliwa obawa przed otyłością; chora ustala nieprzekraczalne granice masy ciała, znacząco poniżej przedchorobowej czy optymalnej wg lekarza; regularnie, aczkolwiek nie zawsze, w przeszłości miał miejsce epizod jadłowstrętu psychicznego, moment dzielący te dwa zaburzenia wynosi od kilku miesięcy do wielu lat; poprzedzający epizod jadłowstrętu był pełnoobjawowy albo przebiegł w delikatny sposób, z umiarkowanym spadkiem masy ciała i/albo przejściowym zatrzymaniem miesiączek.
Częste wymiotowanie może powodować schorzenia dziąseł i ubytki zębów, odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej, zaburzenia pracy serca, uszkodzenie nerek, odwrócenie perystaltyki jelit, tężyczki, napadów padaczkowych, osłabienia mięśni, czy do znacznego spadku masy ciała. W skrajnych sytuacjach prowadzi do arytmii pracy serca, mogącej wywołać zgon.
W leczeniu bulimii stosuje się raczej psychoterapię. Wykorzystanie znajdują niekiedy również leki przeciwdepresyjne.
Przyg. Bogusław Włodawiec