Co to jest EFEKTY KEYNESOWSKIE I NIEKEYNESOWSKIE

Definicja EFEKTY KEYNESOWSKIE I NIEKEYNESOWSKIE: Jednym z głównych narzędzi programów dostosowawczych jest ograniczenie deficytu budżetowego. Jaki jest skutek tego działania dla krótkookresowego wzrostu gospodarczego? Jeśli prowadzimy w państwie operację obniżenia deficytu fiskalnego, musimy liczyć się z nieuniknionym obniżeniem popytu. Rząd kupuje na rynku mniej towarów i usług (jeśli minimalizuje opłaty), lub ściąga więcej podatków, ograniczając popyt sektora prywatnego. Są to tak zwany keynesowskie konsekwencje ograniczenia deficytu. Oznaczają one, że poważny program pomniejszenia deficytu musi prowadzić do spowolnienia w gospodarce (to jest właściwe z widzeniem gospodarki poprzez teorię keynesowską). W ostatnich kilkudziesięciu latach stwierdzono jednak, że niekoniecznie tak musi abyć. W okolicy efektów keynesowskich, mogą również pojawić się konsekwencje niekeynesowskie, eliminujące niekorzystny wpływ ograniczenia kosztów rządowych na popyt w krótkim okresie, a wiodące do pozytywnych efektów w momencie średnim. Zdarzenie to, pierwotnie zaobserwowane na początku w latach 1980-tych w Irlandii i Danii, a później w wielu innych państwach, wyjaśnianie jest następującymi czynnikami: • W razie znacznego ograniczenia skali deficytu sektora publicznego opłaty sektora prywatnego błyskawicznie wzrastają, gdyż gospodarstwa domowe oczekują przyszłego spadku ciężarów podatkowych (to jest skutek tak zwany ricardiańskiej ekwiwalencji). • Obniżenie kosztów publicznych znaczy zwykle ograniczenie dynamiki płac w całej gospodarce, co wiedzie do podwyższonych zysków i większej aktywności inwestycyjnej przedsiębiorstw. • Ograniczenie deficytu wiedzie do spadku potrzeb finansowych sektora publicznego, a w ślad za tym do szybkiego obniżenia się rynkowych stóp procentowych, zachęcającego do wzrostu inwestycji prywatnych. Nie zawsze jest jasne, które z efektów przeważą w krótkim okresie. Zależy to od wielu czynników, między innymi zręczności i wiarygodności rządu. Irlandia pozostaje w najwyższym stopniu spektakularnym przykładem wystąpienia efektów niekeynesowskich: już rok po rozpoczęciu reform (1986), tempo wzrostu gospodarczego uległo gwałtownemu przyspieszeniu