Definicja Nowotwory krwi
Co to znaczy NOWOTWORY KRWI - CZYLI BIAŁACZKI (LEUKAEMIAE):
Białaczka jest chorobą narządów krwiotwórczych i charakteryzuje się nadmiernym i nieprawidłowym rozrostem układu białokrwinkowego i pojawianiem się we krwi obwodowej sporych ilości niedojrzałych krwinek białych.
BIAŁACZKI DZIELIMY NA:
przewlekłe białaczki szpikowe
przewlekłe białaczki limfatyczne
białaczki ostre
białaczki aleukemiczne.
Białaczka szpikowa występuje wówczas, gdy nadmiernemu przerostowi ulega tkanka szpikowa.
Białaczka limfatyczna - gdy mechanizm chorobowy dotyczy tkanki limfatycznej.
W białaczce ostrej może nastąpić przerost tkanki szpikowej albo limfatycznej. Geneza białaczek nie jest omówione.
Przewlekła białaczka szpikowa - z początku może nie dawać jakichkolwiek objawów. W formie rozwiniętej charakteryzuje się bladością powłok, krwawieniami z różnych narządów, zaburzeniami przewodu pokarmowego, gorączką, zaburzeniami narządu wzroku i słuchu, powiększeniem śledziony - nieraz do bardzo znaczących rozmiarów. Węzły chłonne nie są zwiększone. Liczba leukocytów dochodzi do 500 000 w 1 mm3.
Przewlekła białaczka limfatyczna - charakteryzuje się powiększeniem węzłów chłonnych, niedokrwistością, powiększeniem śledziony, krwawieniami - symptomy skazy krwotocznej. Liczba leukocytów wynosi przeciętnie 30 000 - 100 000 w 1 mm3.
Rokowanie w obu białaczkach jest poważne. Tradycyjne leczenie bazuje na stosowaniu naświetlań rentgenowskich, podawaniu preparatów uretanu, arsenu, stosowaniu przetaczań krwi, podawaniu preparatów przeciwanemicznych (żelazo, wątroba, miedź), radioaktywny fosfor i iperyt azotowy.
Białaczki ostre - w startowym przebiegu przypominają ostre schorzenia zakaźne. Istotnym symptomem jest wrzodziejące zapalenie j. ustnej i gardła. Wątroba i śledziona są nieznacznie zwiększone, węzły chłonne - szczególnie podszczękowe i szyjne - ulegają szybkiemu powiększeniu. Liczba leukocytów we krwi wynosi wówczas średnio 15 000 - 30 000 w 1 mm3.
Leczenie tradycyjne bazuje na stosowaniu preparatów hormonalnych (ACTH i kortyzon) i preparatów z gatunku tak zwany antagonistów kwasu foliowego (aminopteryna i ametopteryna).
Białaczką aleukemiczną - tytułujemy białaczkę, gdzie obraz krwi jest normalny przy istniejącym powiększeniu śledziony i węzłów chłonnych. Białaczka aleukemiczna nie stanowi samodzielnej jednostki chorobowej, ale może wystąpić w przewlekłej białaczce szpikowej albo limfatycznej.
Do tej samej kategorii chorób, co białaczki należy szpiczak mnogi (myeloma multiplex) rozwijający się z komórek plazmatycznych szpiku. Zaburzeniu temu zazwyczaj towarzyszy wytwarzanie się białek patologicznych, czego wyrazem jest wydalanie z moczem białka Bence-Jonesa, a ponadto w surowicy występuje sporo różnych białek patologicznych. Niekiedy szpiczak mnogi przebiega jako dolegliwość miejscowa i wówczas zaburzenia gospodarki białkowej nie powstają. Jeżeli dolegliwość przebiega jako prawdziwa białaczka plazmatyczna, wówczas we krwi obwodowej znajdują się spore ilości komórek plazmatycznych
BIAŁACZKI DZIELIMY NA:
przewlekłe białaczki szpikowe
przewlekłe białaczki limfatyczne
białaczki ostre
białaczki aleukemiczne.
Białaczka szpikowa występuje wówczas, gdy nadmiernemu przerostowi ulega tkanka szpikowa.
Białaczka limfatyczna - gdy mechanizm chorobowy dotyczy tkanki limfatycznej.
W białaczce ostrej może nastąpić przerost tkanki szpikowej albo limfatycznej. Geneza białaczek nie jest omówione.
Przewlekła białaczka szpikowa - z początku może nie dawać jakichkolwiek objawów. W formie rozwiniętej charakteryzuje się bladością powłok, krwawieniami z różnych narządów, zaburzeniami przewodu pokarmowego, gorączką, zaburzeniami narządu wzroku i słuchu, powiększeniem śledziony - nieraz do bardzo znaczących rozmiarów. Węzły chłonne nie są zwiększone. Liczba leukocytów dochodzi do 500 000 w 1 mm3.
Przewlekła białaczka limfatyczna - charakteryzuje się powiększeniem węzłów chłonnych, niedokrwistością, powiększeniem śledziony, krwawieniami - symptomy skazy krwotocznej. Liczba leukocytów wynosi przeciętnie 30 000 - 100 000 w 1 mm3.
Rokowanie w obu białaczkach jest poważne. Tradycyjne leczenie bazuje na stosowaniu naświetlań rentgenowskich, podawaniu preparatów uretanu, arsenu, stosowaniu przetaczań krwi, podawaniu preparatów przeciwanemicznych (żelazo, wątroba, miedź), radioaktywny fosfor i iperyt azotowy.
Białaczki ostre - w startowym przebiegu przypominają ostre schorzenia zakaźne. Istotnym symptomem jest wrzodziejące zapalenie j. ustnej i gardła. Wątroba i śledziona są nieznacznie zwiększone, węzły chłonne - szczególnie podszczękowe i szyjne - ulegają szybkiemu powiększeniu. Liczba leukocytów we krwi wynosi wówczas średnio 15 000 - 30 000 w 1 mm3.
Leczenie tradycyjne bazuje na stosowaniu preparatów hormonalnych (ACTH i kortyzon) i preparatów z gatunku tak zwany antagonistów kwasu foliowego (aminopteryna i ametopteryna).
Białaczką aleukemiczną - tytułujemy białaczkę, gdzie obraz krwi jest normalny przy istniejącym powiększeniu śledziony i węzłów chłonnych. Białaczka aleukemiczna nie stanowi samodzielnej jednostki chorobowej, ale może wystąpić w przewlekłej białaczce szpikowej albo limfatycznej.
Do tej samej kategorii chorób, co białaczki należy szpiczak mnogi (myeloma multiplex) rozwijający się z komórek plazmatycznych szpiku. Zaburzeniu temu zazwyczaj towarzyszy wytwarzanie się białek patologicznych, czego wyrazem jest wydalanie z moczem białka Bence-Jonesa, a ponadto w surowicy występuje sporo różnych białek patologicznych. Niekiedy szpiczak mnogi przebiega jako dolegliwość miejscowa i wówczas zaburzenia gospodarki białkowej nie powstają. Jeżeli dolegliwość przebiega jako prawdziwa białaczka plazmatyczna, wówczas we krwi obwodowej znajdują się spore ilości komórek plazmatycznych
Czym jest Nowotwory krwi znaczenie w Słownik N .