Co to jest traktat amsterdamski
Definicja TRAKTAT AMSTERDAMSKI:
traktat amsterdamski - traktat uzgodniony na szczycie Porady Europejskiej w Amsterdamie (Holandia) w czerwcu 1997 roku, podpisany 2 października 1997 roku w Amsterdamie, wszedł w życie 1 maja 1999 roku. Został opracowany z myślą o uaktualnieniu traktatu o UE (traktatu z Maastricht) z 1992 roku i przygotowaniu UE do rozszerzenia na wschód.
Traktat amsterdamski upraszczał tryb podejmowania decyzji w UE, zwiększając liczba obszarów, gdzie Porada Ministrów stosowała kwalifikowaną przewarzająca część głosów zamiast jednomyślności, na przykład w dziedzinie zdrowia publicznego, zatrudnienia czy równości szans. Zwiększał kompetencje legislacyjne Parlamentu Europejskiego, rozszerzając procedurę kodecyzyjności z Poradą Ministrów; nadawał także Parlamentowi prawo zatwierdzania prezydenta Komisji Europejskiej. Postanawiał, iż liczba członków Parlamentu nie będzie przekraczać 700.
W dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa tworzył stanowisko wysokiego przedstawiciela UE do spraw polityki zagranicznej, inkorporował tak zwany zadania petersberskie (dotyczące pomocy humanitarnej i operacji pokojowych) i wprowadzał system "konstruktywnego wstrzymania się", pozwalającego na podejmowanie obowiązujących UE decyzji w kwestiach zagranicznych i bezpieczeństwa, na ogół wymagających jednomyślności, mimo niezwiązania się daną decyzją poprzez jednego z członków. Przewidywano zacieśnienie współpracy UE i Unii Zachodnioeuropejskiej z możliwością integracji UZE z Unią.
Traktat amsterdamski włączał do mechanizmu prawnego UE porozumienie z Schengen, dotąd będące porozumieniem międzyrządowym, zatem znosząc wszystkie kontrole graniczne wewnątrz UE (prócz Irlandii i Ogromnej Brytanii). Wspólnocie Europejskiej przekazano wszystkie sprawy powiązane ze swobodą przepływu osób, dotąd będące obiektem współpracy międzyrządowej - wizowe, azylowe, imigracyjne, kontroli granic zewnętrznych i inne. Tym samym trzeci filar UE (tematyka sprawiedliwości i spraw wewnętrznych) został zawężony do współpracy policyjnej i sądownicznej w kwestiach kryminalnych. Dzięki zgodzie Ogromnej Brytanii na podpisanie tak zwany Rozdziału Socjalnego, który przedtem był tylko protokołem traktatu z Maastricht, mógł on zostać włączony do traktatu amsterdamskiego.Wychodząc naprzeciw wyzwaniom związanym ze znaczącym zwiększeniem ilości członków i postulatom "Europy dwóch prędkości", traktat zawierał tak zwany klauzulę elastyczności, pozwalającą krajom członkowskim na podjęcie bliższej współpracy w ustalonych obszarach nie znajdujących się w wyłącznej kompetencji Wspólnoty
Traktat amsterdamski upraszczał tryb podejmowania decyzji w UE, zwiększając liczba obszarów, gdzie Porada Ministrów stosowała kwalifikowaną przewarzająca część głosów zamiast jednomyślności, na przykład w dziedzinie zdrowia publicznego, zatrudnienia czy równości szans. Zwiększał kompetencje legislacyjne Parlamentu Europejskiego, rozszerzając procedurę kodecyzyjności z Poradą Ministrów; nadawał także Parlamentowi prawo zatwierdzania prezydenta Komisji Europejskiej. Postanawiał, iż liczba członków Parlamentu nie będzie przekraczać 700.
W dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa tworzył stanowisko wysokiego przedstawiciela UE do spraw polityki zagranicznej, inkorporował tak zwany zadania petersberskie (dotyczące pomocy humanitarnej i operacji pokojowych) i wprowadzał system "konstruktywnego wstrzymania się", pozwalającego na podejmowanie obowiązujących UE decyzji w kwestiach zagranicznych i bezpieczeństwa, na ogół wymagających jednomyślności, mimo niezwiązania się daną decyzją poprzez jednego z członków. Przewidywano zacieśnienie współpracy UE i Unii Zachodnioeuropejskiej z możliwością integracji UZE z Unią.
Traktat amsterdamski włączał do mechanizmu prawnego UE porozumienie z Schengen, dotąd będące porozumieniem międzyrządowym, zatem znosząc wszystkie kontrole graniczne wewnątrz UE (prócz Irlandii i Ogromnej Brytanii). Wspólnocie Europejskiej przekazano wszystkie sprawy powiązane ze swobodą przepływu osób, dotąd będące obiektem współpracy międzyrządowej - wizowe, azylowe, imigracyjne, kontroli granic zewnętrznych i inne. Tym samym trzeci filar UE (tematyka sprawiedliwości i spraw wewnętrznych) został zawężony do współpracy policyjnej i sądownicznej w kwestiach kryminalnych. Dzięki zgodzie Ogromnej Brytanii na podpisanie tak zwany Rozdziału Socjalnego, który przedtem był tylko protokołem traktatu z Maastricht, mógł on zostać włączony do traktatu amsterdamskiego.Wychodząc naprzeciw wyzwaniom związanym ze znaczącym zwiększeniem ilości członków i postulatom "Europy dwóch prędkości", traktat zawierał tak zwany klauzulę elastyczności, pozwalającą krajom członkowskim na podjęcie bliższej współpracy w ustalonych obszarach nie znajdujących się w wyłącznej kompetencji Wspólnoty
Czym jest traktat amsterdamski znaczenie w Słownik T .