Definicja Obuoczne widzenie

Co to znaczy: umiejętność mózgu do ‘’patrzenia obu oczami równocześnie’’. Kształtuje się w pierwszych miesiącach życia dziecka i jeżeli w tym inicjalnym okresie rozwoju dziecka wystąpi zez to stanowi on przeszkodę do wytworzenia się prawidłowego obuocznego widzenia. U takich osób z reguły nie udaje się już potem odtworzyć obuocznego widzenia nawet jeżeli dzięki operacji ustawi się oczy prosto. Złożona jest z trzech stopni: jednoczesnej percepcji, fuzji i stereopsji