Co to jest UNIA EUROPEJSKA

Definicja UNIA EUROPEJSKA: UE jest obszarem gospodarczym, na którym postanowiono zapewnić swobodny przepływ towarów, usług, ludzi i kapitału. Zamierzenia te nie są jeszcze w pełni zrealizowane – w szczególności odnosząc się do swobody przepływu ludzi z państwie do państwie. Wytwór wytworzony w którymkolwiek państwie może być bez jakichkolwiek przeszkód i bez dodatkowych opłat sprzedany w dowolnym innym państwie Unii, podobnie swobodnie może być zainwestowany pieniądze. UE stanowi zatem jednolity rynek, a więc wspólny region gospodarczy, na którym wykonywanych jest sporo wspólnych przedsięwzięć (na przykład wspólna polityka rolna), obowiązują jednolite zasady regulacji rynku (na przykład polityka ochrony konkurencji), docelowo obowiązywać ma jedna waluta (euro), a polityka gospodarcza ma zostać w znacznym stopniu skoordynowana. Stworzenie UE jest następnym etapem integracji gospodarczej kontynentu europejskiego, realizowanej od lat 50-tych w ramach Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG). EWG powstała w 1957 r., jako umowa 6 państw (Francji, RFN, Włoch, Belgii, Holandii i Luksemburgu). W 1993 r., gdy wszedł w życie Traktat z Maastricht, EWG została przekształcona w Unię Europejską. Etapowo, do roku 2007 do EWG i Unii przystąpiło następnych 21 państw (w tym od maja 2004r. Polska). Nowe państwa członkowskie w nie wszystkich dziedzinach – na przykład swobody przepływu pracowników – zgodziły się na kilkuletnie okresy przejściowe, w trakcie których nie korzystają jeszcze z pełni praw członkowskich. Od czasu wprowadzenia wspólnej waluty euro i znacznego skoordynowania polityki gospodarczej większości państw Unii, z etapu wspólnego rynku Unia przesunęła się na wyższy poziom integracji gospodarczej - poziom unii gospodarczej i walutowej. Silniej zintegrowana mogłaby być już tylko jakaś forma konfederacji. Milowe kroki w rozwoju gospodarczym Unii były następujące: • 1957 – podpisanie Traktatu Rzymskiego o stworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (wspólnego rynku); • 1973 – rozszerzenie EWG o państwa EFTA (ogromną Brytanię, Danię, Irlandię); • 1981-1986 - rozszerzenie EWG o znacząco uboższe państwa śródziemnomorskie (Grecję, Hiszpanię, Portugalię), postęp polityki regionalnej; • 1992 – podpisanie Traktatu z Maastricht, tworzącego Unię Europejską; • 1995 – rozszerzenie Unii o Austrię, Finlandię i Szwecję; • 1999 – wprowadzenie wspólnej waluty euro; • 2004-2007 – rozszerzenie Unii o państwa Europy Środkowo-Wschodniej. Czy to już koniec integracji gospodarczej kontynentu europejskiego? Dziś nikt jeszcze nie umie odpowiedzieć na to zapytanie. Rozszerzona UE jest aktualnie największą gospodarką i największym rynkiem świata. Unię zamieszkuje więcej ludzi, niż USA i Japonię wspólnie wzięte. Produkowana w UE produkcja (PKB) jest o 5% wyższa niż w stanach zjednoczonych ameryki i 2,5-krotnie wyższa niż w Japonii. Unia jest także największym na świecie eksporterem, a silne euro staje się bez pośpiechu jedną z dwóch głównych walut rezerwowych świata. Dynamika rozwoju gospodarczego Unii jest jednak niższa niż w stanach zjednoczonych ameryki, a poziom dochodów na mieszkańca o blisko jedną trzecią skromniejszy niż u Amerykanów i o 10% skromniejszy niż u Japończyków. Unia rozszerzyła się z początkowej ekipy 6 państw, które utworzyły w roku 1958 Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG), do 27 państw aktualnie