Co to jest PROGNOZY EKONOMICZNE

Definicja PROGNOZY EKONOMICZNE: Prognozowanie ekonomiczne to mechanizm przewidywania – często przy użyciu szczególnych modeli makroekonomicznych – przyszłego kształtowania się fundamentalnych zmiennych gospodarczych (zwłaszcza PKB, inflacji, kursu walutowego, stóp procentowych). Prognozy ekonomiczne są często realizowane poprzez różne ośrodki badawcze i powszechnie użytkowane w praktyce. Można wskazać kilka tego powodów: • podmioty gospodarcze muszą przygotowywać własne plany finansowe. Potrzebują do nich informacji o prawdopodobnym kształtowaniu się zmiennych makroekonomicznych. Choć prognozy są często obarczone błędem lepiej korzystać z profesjonalnie wykonanych prognoz, biorących pod uwagę wszystkie dostępne w danym momencie wiadomości, niż podejmować decyzje w sposób intuicyjny albo zakładać poziom tych zmiennych w sposób całkowicie przypadkowy; • gospodarka rynkowa rozwija się nierównomiernie, zależnie od – nieraz gwałtownych – wahań popytu. Wahania te często można przewidywać, zwłaszcza w perspektywie krótkookresowej, analizując dane z przeszłości; • prognozujący bardzo rzadko są w stanie trafić z prognozą „w pkt.” (tzn. dokładnie przewidzieć kształtowanie się danej zmiennej). Są jednak zwykle w stanie pokazać prawdopodobny kierunek zmian, na przykład to, czy gospodarka przyspiesza, czy zwalnia. Daje to podmiotom gospodarczym pewniejsze podstawy do planowania własnej działalności; • badanie trendów gospodarczych, stanowiąca najważniejszy obiekt prognozy, stanowi też materiał potrzebny polityce gospodarczej. Prawidłowe zidentyfikowanie niebezpiecznego trendu – na przykład gwałtownego wzrostu deficytu handlowego – stanowi wskazówkę dla polityki gospodarczej, co do pożądanych kierunków działań. Prognoza może w tym pomóc, pokazując prawdopodobne skutki kontynuacji trendu. Słowem, choć prognozy są zawsze niepewne, gdyby z nich zrezygnować, błędy w zachowaniu przedsiębiorstw abyłyby większe. Należy jednak pamiętać, że:• prognoza jest jedynie wyrazem oczekiwań co do prawdopodobnego kierunku rozwoju, przy obecnym stanie wiedzy na temat wszystkich czynników wpływających na kierunek zmian i przy określonych założeniach co do polityki gospodarczej; • im dłuższy horyzont prognozy, tym więcej założeń musi przyjąć prognozujący. Generalnie więc, im dłuższa prognoza, tym bardziej jest ona niepewna; • prognozy są często „skażone” osobistymi poglądami tego, kto ich dokonuje. Same modele nie wystarczą do prognozy. Prognoza makroekonomiczna bazuje na połączeniu wyników z modelu ekonometrycznego i wiedzy eksperckiej osób zaangażowanych w prognozę. Często zresztą operuje się prognozami eksperckimi, które w ogóle nie są oparte na żadnym modelu, a jedynie na wiedzy i intuicji eksperta. Najczęstszymi powodami błędów przy prognozowaniu są niewłaściwe modele, które błędnie określają stosunki między zmiennymi, nieprawidłowe założenia dotyczące zmiennych egzogenicznych modelu, błędy prognozujących i nieoczekiwane, różne od do chwili obecnej obserwowanych zachowania podmiotów gospodarczych i instytucji odpowiedzialnych za politykę gospodarczą. Im dłuższy horyzont prognozy, tym większa niepewność co do prognozowanego przebiegu zdarzeń. Dlatego często zamiast prognozy w formie jednej liczby (tak zwany prognozy punktowej) prognozę podaje się w formie przedziału, gdzie najprawdopodobniej będzie się znajdować prognozowana zmienna gospodarcza