Definicja Depresja

Co to znaczy DEPRESJA: Przygnębienie. Dolegliwość bazuje na uczuciu smutku niezależnego od przyczyn zewnętrznych, któremu regularnie towarzyszy bezprzedmiotowy lęk. Wszystkie czynności psychiczne są zahamowane. Przygnębienie i zahamowanie przejawiają się w działaniu i myśleniu. Zahamowanie przejawia się w pierwszej kolejności w osłabieniu albo braku napędu. Stwierdza się także sporą zależność woli od wpływów obcych, brak własnej woli. W dziedzinie myślenia zahamowanie przejawia się w bezradności, niekiedy w niemożności wypowiadania się. Męczące samooskarżenia (chory uważane jest za najgorszego człowieka na świecie) i smutek oznaczają stan niebezpieczny - sposobność samobójstwa. Występują myśli i symptomy hipochondryczne, regularnie pod postacią poczucia zmian w organizmie - na przykład choremu wydaje się, iż nie ma żołądka, jelit, iż wszystko w nim jest martwe. Samooskarżenia dotyczące dotychczasowego życia, relacji do rodziny i innych ludzi pochodzą z tłumionego smutku.
Zespół depresyjny jest zaburzeniem afektywnym. Poprzez ustalenie "zespół depresyjny" rozumie się przeważnie zespół zaburzeń typowych dla depresji endogennej, nazywanej także autonomiczną. Używa się także takich nazw jak depresja typowa, depresja psychotyczna. Termin "depresja" bez jakichkolwiek przymiotników znaczy zazwyczaj depresję typową. Przygnębienie jest w depresji typowej zaburzeniem nastroju, na które składają się następujące przedmioty:
obniżenie podstawowego tonu samopoczucia ogólnego;
ujemne uczuciowe zabarwienie wszystkich przeżyć psychicznych;
stała tendencja do przeżywania negatywnych emocji, wzruszeń jak strach, obawa, wątpliwość, regularnie także gniew;
przeżywany bez bodźca zewnętrznego lęk połączony z szeregiem odczuć somatycznych, poczucie osaczenia i bezbronności wobec niejasnego zagrożenia połączone z napięciem i niepokojem;
przeżywanie smutku i cierpienia związanego ze świadomością niezdolności do przeżywania cierpienia