Definicja Błonnik

Co to znaczy CELULOZA (BŁONNIK): Polisacharyd (wielocukier), fundamentalny materiał tkanki roślinnej, tworzący zrąb ściany komórkowej komórek roślinnych. Słoma i trzcina zawierają jej około 36%, drewno: 41-56%, włókna roślinne około 90%, a po usunięciu zanieczyszczeń: 97-98% (linters bawełniany). Cząsteczki celulozy, w liczbie około 2000, ułożone są równolegle w wiązki zwane mikrofibrylami, gdzie odznacza się obszary krystaliczne - micele i niekrystaliczne (amorficzne). Mikrofibryle, w liczbie około 400, łączą się w wiązki i tworzą makrofibryle. Błonnik nie jest trawiony przewodzie pokarmowym ssaków. Przeżuwacze wykorzystują go dzięki obecności w żwaczu flory bakteryjnej, produkującej enzym zwany celulazą. Celuloza jest surowcem używanym w przemyśle włókienniczym i papierniczym. Jest także substancją wyjściową do otrzymywania wielu surowców chemicznych, na przykład nitrocelulozy służącej do wyrobu tworzyw sztucznych i materiałów wybuchowych i acetylocelulozy, z której wyrabia się tworzywa sztuczne i sztuczny jedwab.
Celuloza jest użytkowana w formie naturalnej (drewno, włókna przemysłowe), częściowo zmodyfikowanej (papier, pergamin, fibra) albo kompletnie zmienionej (celofan, włókno wiskozowe) wskutek pozbawienia jej pierwotnej struktury włóknistej (celuloza rodzima jest nietopliwą białą masą włóknistą, nierozpuszczalną w rozpuszczalnikach organicznych).
Pochodne celulozy (etery i estry) są użytkowane jako włókna, kleje, lakiery, zagęszczacze, tworzywa sztuczne, proch bezdymny i tym podobne
Celuloza jest bardzo reaktywna wskutek obecności w każdej reszcie glukozy trzech grup hydroksylowych, które ulegają eteryfikacji i estryfikacji, nie mniej jednak powstają etery i estry celulozy. Celuloza rozpuszcza się w stężonych roztworach silnych zasad (alkaliceluloza). Wskutek utleniania przechodzi w karboksycelulozę. Ponadto ulega degradacji albo całkowitej depolimeryzacji pod wpływem kwasowych czynników hydrolitycznych