Co to jest izolacjonizm

Definicja IZOLACJONIZM: izolacjonizm- tendencja w polityce zagranicznej zakładająca min. udział państwa w relacjach międzynarodowych i skupienie uwagi na kwestiach wewnętrznych, wykluczająca utrzymywanie bliskich związków i sojuszy z innymi krajami i angażowanie się w wojny nie dotyczące obrony terytorium państwowego; przeważnie pociąga za sobą protekcjonizm handlowy.
W Stanach Zjednoczonych Ameryki izolacjonizm sięga genezą pierwszego prezydenta George'a Washingtona, który postulował postęp stosunków handlowych z innymi krajami przy jak najmniejszych związkach politycznych. Formę izolacjonizmu jako ograniczenia zainteresowania USA do zachodniej hemisfery wprowadziła doktryna Monroe z 1823 roku. Prezydent Woodrow Wilson zrobił wyłom w tej polityce angażując USA w I Wojnę Światową, lecz powrót do izolacjonizmu nastąpił wkrótce po wojnie, czego wyrazem była odmowa ratyfikacji Paktu Ligi Narodów poprzez Kongres USA, a w latach 1935-39 kilka ustaw o neutralności. Ostateczny koniec izolacjonizmu w polityce zagranicznej USA nastąpił w 1941 roku, gdy na początku w marcu przyjęto ustawę lend-lease zezwalającą na militarne wsparcie sojuszników, a potem w grudniu USA przystąpiły do II Wojny Światowej po japońskim ataku na Pearl Harbour. W Ogromnej Brytanii, tradycyjnie unikającej wiązania się w stałe sojusze, w najwyższym stopniu czytelnym przejawem izolacjonizmu było ogłoszenie w 1896 roku polityki splendid isolation (wspaniałego odosobnienia); błyskawicznie została ona jednak porzucona gdy w 1902 roku zawarto sojusz z Japonią, a w 1904 roku z Francją (entente cordiale)