Co to jest doktryna Drago

Definicja DOKTRYNA DRAGO: doktryna Drago - zasada zgłoszona 29 grudnia 1902 roku poprzez ministra spraw zagranicznych Argentyny Luisa Marię Drago, będąca reakcją na próbę siłowego ściągnięcia długów od Wenezueli poprzez państwa europejskie, postulująca aby uznać za nielegalne wszelakie próby użycia siły dla wyegzekwowania spłaty długów poprzez państwa amerykańskie. Drago zwrócił się ze swoim postulatem do USA, przedstawiając go jako logiczne przedłużenie doktryny Monroe. USA nieprzychylnie odniosły się do doktryny Drago - w grudniu 1904 roku prezydent Theodore Roosevelt ogłosił uzupełnienie doktryny Monroe mówiące, iż USA mogą interweniować w Zachodniej Hemisferze celem zapewnienia wypełniania zobowiązań krajów-dłużników wobec międzynarodowych wierzycieli. Doktryna Drago wzbudziła jednak spore zainteresowanie pośród krajów latynoamerykańskich, stając się obiektem debaty na Kongresie Panamerykańskim w Rio de Janeiro w 1906 roku. Na międzynarodowej konferencji pokojowej w Hadze w 1907 roku przyjęto konwencję o ograniczeniu stosowania siły dla ściągania długów stworzonych w drodze umów (tak zwany konwencja Portera od nazwiska amerykańskiego dyplomaty Horace'a Portera), która stanowiła, iż kraj-wierzyciel musi na początku zaproponować dłużnikowi arbitrację i dopiero w razie odmowy poddania się arbitracji albo odmowy wykorzystania się do wyroku może wykorzystać siłę wobec dłużnika. Doktryna Drago, kompletnie wykluczająca użycie siły dla ściągania długów, znalazła umocowanie dopiero w Karcie Narodów Zjednoczonych z 26 czerwca 1945 roku, nakładającej na państwa zakaz użycia siły albo groźby jej użycia