Co to jest WYDATKI SEKTORA PUBLICZNEGO

Definicja WYDATKI SEKTORA PUBLICZNEGO: Opłaty sektora finansów publicznych stanowią wszelakie opłaty, których dokonują podmioty należące do sektora finansów publicznych, z wyłączeniem operacji dokonywanych wewnątrz tego sektora (opłaty jednego podmiotu na rzecz drugiego). Opłaty sektora finansów publicznych oznaczają całość kosztów ponoszonych poprzez państwo w celu realizacji funkcji państwa w gospodarce.    Opłaty sektora finansów publicznych dzieli się zwykle na następujące kategorie: opłaty na płace - są to opłaty podmiotów należących do sektora finansów publicznych związane z zatrudnieniem poprzez nich pracowników; opłaty na wyroby i usługi – są to wszelakie zakupy towarów i usług potrzebnych do realizacji zadań państwa; obsługa zadłużenia – są to płatności odsetek od długu publicznego i spłata zadłużenia; transfery do gospodarstw domowych – są to wszelakie płatności przekazywane osobom fizycznym w ramach mechanizmu zabezpieczenia społecznego (renty, emerytury, inne świadczenia społeczne); dotacje i subwencje – są to wszelakie płatności do innych podmiotów (głównie przedsiębiorstw) związane z prowadzoną polityką gospodarczą; opłaty majątkowe - są to głównie inwestycje dokonywane poprzez państwo. Stosunek kosztów sektora finansów publicznych do PKB i ich struktura nie są przypadkowe. Wiążą się one z tym, jak ogromnej aktywności oczekuje społeczeństwo od swojego państwa. Skala kosztów różni się, jeśli różnią się funkcje, które wykonuje państwo. W społeczeństwie amerykańskim, oczekuje się, że państwo dostarczy: sprawnej administracji, sądownictwa, bezpieczeństwa (policji i obrony narodowej), elementarnej nauki i minimalnego wsparcia dla osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji (minimalnego zakresu opieki zdrowotnej, minimalnego wsparcia dla niepracujących, i minimalnego zakresu wsparcia dla osób niezdolnych do pracy). O resztę obywatel musi zadbać sam. W społeczeństwach skandynawskich uważa się, że państwo powinno nie tylko zapewnić administrację, sądownictwo i bezpieczeństwo, lecz również pełną, darmową edukację i ochronę zdrowia, szczodry mechanizm emerytalny i mechanizm wsparcia dla osób niezdolnych do pracy, wsparcie dla niepracujących, wyrównanie nadmiernych nierówności dochodowych. W związku z tym, w stanach zjednoczonych ameryki na sfinansowanie funkcji państwa wystarczy 33% PKB, w Skandynawii musi to abyć niemal podwójnie więcej. Stosunek kosztów sektora finansów publicznych do PKB i ich struktura nie są dane raz na zawsze. Są raczej rezultatem pewnej ugody społecznej, która może ulec zmianie na przykład w skutek kryzysu gospodarczego albo dyskusji na temat sytuacji państwa. Przykładowo, w latach 50-tych stosunek ta gwałtownie wzrosła w Ogromnej Brytanii, wskutek ogólnospołecznej debaty na temat konieczności budowy państwa opiekuńczego. Natomiast w drugiej połowie lat 80-tych odwrotny rezultat dała determinacja rządu Irlandii: w ciągu kilku lat – mimo licznych protestów - dokonano silnej redukcji tej stosunku, zwiększając konkurencyjność gospodarki. Opłaty sektora publicznego w stosunku do PKB różnią się w państwach OECD. Najwyższe stosunki występują w państwach skandynawskich, relatywnie niskie są z kolei opłaty publiczne w stanach zjednoczonych ameryki, Australii, Irlandii, Szwajcarii i Korei. Opłaty polskie należą do średnich w OECD, choć biorąc pod uwagę poziom rozwoju gospodarczego państwie mogą abyć uznane za wysokie