Co to jest POPYT NA PRACĘ

Definicja POPYT NA PRACĘ: Popyt na pracę to jest zgłaszane poprzez przedsiębiorstwa zapotrzebowanie na pracowników. Wielkość popytu na pracę zależy od wydatków zatrudnienia pracowników: wysokości płac i klina podatkowego i od bieżącego i oczekiwanego w przyszłości stanu koniunktury gospodarczej. Popyt na pracę w gospodarce zgłaszają w pierwszej kolejności przedsiębiorstwa, lecz także podmioty administracji publicznej. W ekonomii przyjmuje się, że możliwości produkcyjne spółek, opisywane poprzez tak zwany funkcję produkcji - zależą od wielkości zaangażowanego kapitału, pracy i efektywności ich łącznego wykorzystywania. Im więcej jest danego czynnika produkcji (przy danej ilości drugiego z nich), tym więcej produktu można wytworzyć. W krótkim okresie, gdy przedsiębiorcy nie mogą zwiększyć liczby posiadanych maszyn (zwłaszcza gdy są to urządzenia specjalistyczne), ilość kapitału nie wymienia się. W takiej sytuacji, przyrost produktu można osiągnąć przez zwiększenie nakładów pracy, na przykład w rezultacie wydłużenia czasu pracy pracowników (nadgodziny) albo zatrudnienia nowych. W razie zwiększania stopnia zastosowania już zatrudnionych pracowników, każda dodatkowa godzina ich pracy przynosi jednak coraz mniejszy wytwór, co wynika z prawa malejących krańcowych produktywności czynników produkcji, w tym pracy. Decydując o tym ilu pracowników zatrudnić, a tym samym ile wytwarzać, przedsiębiorstwa kierują się kryterium maksymalizacji zysku, a więc uzyskiwania największej nadwyżki przychodów nad kosztami produkcji. Przy danym koszcie godziny pracy, spółka wynajmuje taką ilość pracy, by przychód z ostatniej godziny pracy zrównał się z kosztem tej godziny pracy. Popyt na pracę spółki jest więc tym wyższy im niższy jest krańcowy wydatek pracy (wydatek zatrudnienia dodatkowego pracownika). Całkowity popyt na pracę w gospodarce jest sumą popytu na pracę poszczególnych przedsiębiorstw. Przyrost kapitału prowadzi do podwyższenia krańcowego produktu pracy, a więc wydajności pracy, a zatem przyczynia się także do zwiększenia popytu na pracę. Wykorzystanie technik pracooszczędnych może jednak przyczynić się do ograniczenia popytu na pracę. Od wieków mówi się, że postęp techniczny niszczy miejsca pracy. To jest jeden z najpowszechniejszych mitów ekonomicznych. Rzeczywiście, w następstwie wprowadzania nowych technologii produkcji nie wszystkie miejsc pracy są likwidowane. Nie prowadzi to jednak do trwałego wzrostu bezrobocia, gdyż postęp techniczny jednocześnie przyczynia się do tworzenia nowych, innych miejsc pracy, i rozwoju nowych sektorów gospodarki. Pojawiają się nowe profesje – czy 15 lat temu potrzebni byli monterzy, administratorzy i serwisanci sieci komputerowych albo internetowych?. Nie można przenosić doświadczenia jednostkowego na całą gospodarkę. Dzięki postępowi technologicznemu w gospodarce przestarzałe umiejętności są zastępowane poprzez nowe, czego naturalną konsekwencją jest konieczność przekwalifikowania się poprzez nie wszystkich pracowników, by ponownie znaleźć pracę. Popyt na pracę jest głównie związany z aktywnością gospodarczą – wzrasta wraz ze wzrostem PKB. Jednak jeśli rynek pracy jest mało elastyczny, lub skala restrukturyzacji gospodarki bardzo duża, nawet dość szybkiemu wzrostowi PKB może towarzyszyć spadek zatrudnienia