Co to jest INFLACJA

Definicja INFLACJA: Inflacja to jest trwały przyrost ogólnego poziomu cen w gospodarce. Mierzy się ją przy użyciu stopy inflacji, która wyraża procentowo jak błyskawicznie zwiększa się poziom cen w danym czasie. Dla przykładu przyrost cen w lipcu o 10% miesięcznie znaczy, że są one przeciętnie o 10% wyższe niż w czerwcu (stanowią 110% poziomu cen w czerwcu). Ekonomiści stosują różne miary inflacji w zależności od tego przyrost cen, których dóbr i usług chcą zmierzyć. Najczęściej posługują się indeksem cen dóbr i usług konsumpcyjnych (określanym też skrótem CPI, od z angielskiego: consumer price index). Łączna inflacja liczona jest wówczas jako suma wzrostu cen poszczególnych grup towarów przemnożonych poprzez sumujące się do jedności wagi. Wagi te odzwierciedlają przeciętny udział poszczególnych grup w koszyku zakupów konsumenta. Jeśli na przykład w gospodarce wyodrębnimy tylko 3 ekipy towarów i usług, o udziale w łącznych zakupach konsumentów na poziomie 40%, 35% i 25% (wspólnie wagi te sumują się do 100%, a więc przedstawiają całość zakupów konsumentów), i jeśli stwierdzimy, że przyrost cen w takich trzech ekipach towarów wyniósł adekwatnie 3%, 4% i 5%, to łączny wskaźnik inflacji wyniesie: (40% x 3%) + (35% x 4%) +(25% x 5%) = 3,85% Ekonomiści na ogół traktują wysoką inflację jako zdarzenie złe – z kilku przyczyn: • inflacja doprowadza do przesunięć dochodów między ludźmi. Tracą na tym ekipy najsłabsze, zyskują najsilniejsze – te, które umieją wywalczyć dla siebie wyższe dochody; • inflacja skutkuje erozję siły nabywczej pieniądza. Tracą na tym głównie ci, którzy oszczędzają. Tracą również osoby o stałych dochodach; • stopa inflacji jest na ogół zmienna, a wahania te wprowadzają niepewność, jak będą kształtowały się ceny i ich stosunki (ceny względne) w przyszłości. Z tej powody inflacja utrudnia decyzje inwestycyjne spółkom i może prowadzić do pomniejszenia poziomu inwestycji w gospodarce; • jeśli progi podatkowe nie są korygowane w górę o stopę inflacji, ludzie muszą płacić wyższe podatki – ponieważ rosną ich dochody pieniężne, choć nie rośnie ich siła nabywcza; • inflacja skutkuje dodatkowe wydatki dla przedsiębiorstw i zwykłych ludzi – tradycyjnie określane mianem „kosztu menu restauracyjnego” i „kosztu zdartych zelówek”. Z tych powodów większość ekonomistów sądzi, że najlepiej, kiedy inflacja jest niska i stabilna, zawiera się pomiędzy 0 a 3% rocznie. Wyższa inflacja stanowi już dla gospodarki problem, a inflacja bardzo wysoka – zwana hiperinflacją – niemal w ogóle uniemożliwia jej normalne funkcjonowanie. Odwrotnością inflacji jest presja na spadek cen, a więc deflacja. Ekonomiści również jej nie lubią, gdyż zwykle wiąże się z recesją. Stopy inflacji są aktualnie w większości państw europejskich na poziomie niskim. Warto zauważyć, że Polska należy do państw, które odnotowały znaczący spadek inflacji w ostatnim dziesięcioleciu