Co to jest FISKALIZM A WZROST GOSPODARCZY

Definicja FISKALIZM A WZROST GOSPODARCZY: Skala opodatkowania dochodów sektora prywatnego (przedsiębiorstw i gospodarstw domowych) nazywana jest także stopniem fiskalizmu. Państwa o wysokich podatkach cechuje mocny fiskalizm, państwa o niskich podatkach – słby. Dla ekonomistów nie ulega wątpliwości, że niskie podatki dobrze służą wzrostowi gospodarczemu. Niskie podatki powodują, że obszar prywatny przekazuje mniejszą część swego dochodu do budżetu. Jeśli jednak PKB szybciej wzrasta, łączny dochód rośnie, a zyski sektora prywatnego są zdecydowanie większe, niż utraty poniesione poprzez budżet państwa. Dlaczego niskie podatki służą szybszemu wzrostowi gospodarczemu? 1. Niskie podatki zachęcają do rozwoju przedsiębiorczości i do większej aktywności ekonomicznej mieszkańców państwie. Im większą część dodatkowego dochodu, który osiąga się efektem dodatkowego wysiłku (na przykład podjęcia dodatkowej pracy) zabiera budżet, tym mniejsza zachęta do tego wysiłku; 2. Niskie podatki oznaczają zwykle również niższe opłaty państwa. A niższe opłaty, to mniejsze poczucie bezpieczeństwa socjalnego obywateli. Przykro stwierdzić, lecz to właśnie brak bezpieczeństwa socjalnego zmusza ludzi do większej aktywności ekonomicznej, w trakcie gdy pełne bezpieczeństwo rozleniwia (przykładowo, bardzo wysokie i łatwo dostępne zasiłki dla niepracujących mogą powodować, że ludzie nie poszukują intensywnie pracy); 3. Niższe podatki oznaczają mniejszą zachętę do ucieczki w szarą strefę. A szara strefa, choć na krótką metę pomaga stworzyć dodatkowe miejsca pracy i przynieść dodatkowy dochód, w dłuższym czasie przeszkadza w rozwoju. Skoro gdyż duża część przedsiębiorców i pracowników unika płacenia podatków, ludzie w pełni uczciwi są obciążani coraz wyższymi kwotami podatkowymi. A to tworzy presję na dalszą ucieczkę do szarej strefy, zmieniając sytuację w błędne koło. 4. Niższe podatki zachęcają do napływu kapitału z zagranicy, w trakcie gdy podatki wysokie skłaniają ludzi i ich dochody do ucieczki z państwie. Spółki przenoszą się do miejsc oferujących niższe podatki i do realizacji zysków zwłaszcza w „rajach podatkowych”. Bogaci ludzie uciekają ze własnymi dochodami za granicę i płacą podatki tam, gdzie im się to w najwyższym stopniu opłaca. Inwestorzy wybierają te państwa, które oferują im największe zachęty w formie niskich podatków. Niższe podatki prowadzą do szybszego wzrostu produkcji i dochodów, a więc do wzrostu zamożności społeczeństwa, choć mogłoby to odbywać się (przejściowo) efektem niższych dochodów budżetowych. Z czasem bogatsi obywatele zapłaciliby globalnie więcej podatków, nawet przy niższych stawkach podatkowych, z wyjątkiem sytuacji, gdzie niższym dochodom budżetu nie towarzyszyłyby niższe opłaty budżetowe, ponieważ wydatek pojawiającego się wtedy deficytu budżetowego mógłaby łatwo przekroczyć wszystkie możliwe korzyści (na przykład pojawiłyby się wówczas zjawiska inflacji albo wzrostu wydatków obsługi długu publicznego). W rezultacie obniżki podatków średni dochód mieszkańca państwie z czasem rośnie, wymienia się jednak struktura tych dochodów budżetowych. Podatki i opłaty budżetowe służą zwykle, choć nie zawsze, wspieraniu grup ekonomicznie najsłabszych. Przy niższych podatkach, wyższy przeciętny dochód łączy się więc z większym zróżnicowaniem dochodów, co może prowadzić do wzrostu nierówności dochodowych i ubóstwa. Fiskalizm nie jest oczywiście jedynym faktorem, który wpływa na tempo wzrostu PKB: państwa różnią się też na przykład prowadzoną polityką gospodarczą. Jednak wśród zamożnych państw OECD daje się łatwo zauważyć, że państwom o niższej stosunku podatków do PKB łatwiej jest na dłuższą metę osiągnąć wysokie tempo wzrostu gospodarczego