Co to jest ERM2

Definicja ERM2: Mechanizm kursu walutowego, którego poprzez moment minimum dwóch lat muszą przestrzegać państwa przygotowujące się do wejścia do Europejskiej Unii Walutowej. ERM2 jest reżimem kursu quasi-sztywnego, tzn. bazuje na utrzymywaniu poprzez dany państwo nominalnego kursu walutowego względem euro w ramach przedtem ustalonego przedziału wahań. W przedziale tym odznacza się jego środek, zwany parytetem centralnym. Amplituda dopuszczalnych odchyleń kursu od parytetu centralnego nie powinna przekroczyć +/-15% . Parytet centralny jest z założenia ostatecznym poziomem kursu waluty krajowej, po jakim nastąpi jej zamiana na euro. Jednak praktyka nie wszystkich państw przygotowujących się do wejścia do strefy euro w ostatnich latach pokazała, iż parytet centralny może zostać zrewaluowany, tzn. zmieniony w kierunku wzmocnienia waluty państwie akcesyjnego. Utrzymanie kursu waluty krajowej poprzez moment co najmniej dwóch lat w ramach mechanizmu ERM2 jest warunkiem koniecznym akcesji do strefy euro. Kurs może się zamieniać w ramach ustalonego przedziału, nie mniej jednak w jego wahaniach nie może dochodzić do tak zwany „poważnych napięć” (severe tensions). Ocena tego, czy do nich doszło czy nie, leży w gestii decydentów opiniujących gotowość danego państwie do wejścia do unii monetarnej. Mechanizm ERM 2, opierający na usztywnieniu kursu walutowego, jest regularnie poddawany krytyce jako niespójny z pozostałymi wymaganiami stawianymi państwom chcącym wejść do strefy euro - tak zwany miernikami z Maastricht. Niespójność dotyczy kryterium inflacyjnego, które wymaga od państwie przygotowującego się do wejścia do strefy euro utrzymania inflacji na adekwatnie niskim poziomie. Równoczesne kontrolowanie poziomu kursu walutowego i inflacji w uwarunkowaniach liberalizacji transgranicznych przepływów kapitałowych nie jest gdyż możliwe do utrzymania poprzez dłuższy czas – ta sprzeczność jest znana w teorii ekonomii jako tak zwany „trójkąt niemożliwości”. Odnosi się ona w specjalny sposób państw nadganiających lukę rozwojową, gdzie wydajność pracy wzrasta szybciej niż w państwach strefy euro, co znajduje odzwierciedlenie w tendencji aprecjacyjnej ich realnego kursu walutowego. Sytuacja ten dotyczy większości nowych państw członkowskich UE z Europy Środkowo-Wschodniej