Definicja Dna moczanowa

Co to znaczy PODAGRA - DNA MOCZANOWA: Powodem dny moczanowej, polegającej na występowaniu gwałtownych napadowych bólów w formie podagry (ból palucha) albo bólu innych stawów, jest nadmierny poziom kwasu moczowego we krwi. Istotą dolegliwości jest powiększone wytwarzanie kwasu moczowego ze składników żywnościowych zawierających puryny, a również niedostateczne wydalanie kwasu moczowego z organizmu, co może być wywołane przewlekłymi chorobami nerek. Impulsy te sprzyjają odkładaniu w tkankach stawowych (stawach, ścięgnach, kaletkach maziowych i w małżowinie usznej), raczej w chrząstce kryształków soli kwasu moczowego (moczanów) tworzących guzki dnawe (tophi) zwane guzkami artretycznymi. Podagra przeważnie dotyczy stawu śródstopno-palcowego palucha. Samo wystąpienie napadu dny jest dość niejasne, bo odkładanie moczanów i tworzenie guzków dnawych przebiega zazwyczaj bezbólowo, po czym nagle, bez uchwytnej powody powstaje gwałtowny ból. Momentem wyzwalającym jest najprawdopodobniej nadmierna podaż nukleoprotein, powodująca wskutek rozpadu powiększenie stężenia moczanów we krwi, występującego zazwyczaj najpierw napadu dny, przy jednoczesnym zmniejszonym wydalaniu moczanów z moczem. Z chwilą ustępowania napadu poziom moczanów we krwi ulega zmniejszeniu, a wydalanie z moczem gwałtownemu zwiększeniu. Nie ulega więc zastrzeżenia, iż wystąpienie napadu dny jest wywołane zatrzymaniem moczanów w organizmie. Wystąpienie napadu dny najprawdopodobniej może być następstwem alergii na nie wszystkie pokarmy, a chorobie sprzyjają błędy dietetyczne opierające między innymi na spożywaniu jedzenia obfitującego w mięso, w szczególności podroby i nadmiar alkoholu. Napady dny łagodzi kolchicyna, która nie wpływa jednak na powiększenie wydalania kwasu moczowego poprzez nerki, ale hamuje mitozy i syntezę nukleoprotein na drodze bliżej nieznanego sprzężenia.
DO Powiększenia POZIOMU MOCZANÓW WE KRWI, A więc DO HIPERURIKEMII PROWADZĄ:
powiększenie podaży w pokarmach nukleoprotein
Nukleoproteiny należą do fundamentalnych białek jądra komórkowego. W ich skład wchodzą puryny: adenina (6-aminopuryna), guanina (2-amino-6-hydroksypuryna), ksyntyna (2,6-dihydroksypuryna) i pirymidyny (tymina, cytozyna, uracyl) i różne białka, raczej zasadowe (histony - wykazujące sporą zawartość aminokwasów zasadowych: lizyny, argininy, glicyny, protaminy - polipeptydy bardziej zasadowe od histonów), odgrywające istotną rolę w czynności genów. W trakcie rozpadu nukleoprotein pirymidyny spalają się do mocznika (dwuamidu kwasu węglowego), z kolei rozkład puryn kończy się na kwasie moczowym (trójhydroksylowa pochodna puryny). Poprawne dobowe wydalanie kwasu moczowego z moczem wynosi od 0,6 do 1,2 g, na które złożona jest część endogenna z przemiany własnych substancji jądrowych i egzogenna, pochodząca z puryn pokarmowych, których szczególnie wiele zawiera wyciąg mięsny, grasica, trzustka, wątroba, nerki. Poprawny poziom kwasu moczowego we krwi waha się od 59 do 297 µmol/l (1-5 mg%).
pomniejszone wydalanie poprzez nerki
zaburzenia metabolizmu puryn
Puryny, a więc zasady purynowe są pochodnymi, przeważnie aminowymi i hydroksylowymi, puryny - heterocyklicznego węglowodoru o dwóch sprzężonych pierścieniach: pirymidyny i imidazolu. Puryny stanowią w okolicy pirymidyn fundamentalne składniki kwasów nukleinowych. Kluczowymi purynami zarówno w DNA jak i RNA są: adenina i guanina. Katabolizm puryn prowadzi u człowieka i małp człekokształtnych do kwasu moczowego, a u innych zwierząt do prostszych związków, na przykład u ryb i płazów do mocznika i kwasu glioksalowego. Biosynteza puryn zaczyna się od małych cząsteczek i grup atomowych (glicyna, CO2, mrówczan, ekipy aminowe asparaginianu i glutaminy) na poziomie nukleotydów